انسان ترکیبِ شیمیاییِ اطراف اش را به وسیله پوست تغییر می دهد - گردشیا

خبرنگاران | آدم ها به طور معمول 90 درصد از زندگی شان را در محیط های مسقف، در خانه، محل کار یا در وسایل نقلیه عمومی سپری می نمایند. ما ساکنانِ این محیط های بسته در معرضِ مقادیر زیادی از مواد شیمیایی از منابع مختلف شاملِ آلاینده های بیرونی که به درون نفوذ می نمایند، گاز های منتشرشده از مصالح ساختمانی و مبلمان خانه و محصولاتِ ناشی از فعالیت هایی مثل آشپزی و تمیزکاری منزل قرار می گیریم.

به گزارش خبرنگاران ؛ اما علاوه بر این ها، ما خودمان هم منابع بالقوه و متحرکِ مواد شیمیایی هستیم که از تنفس و به وسیله پوستمان وارد اتاق و محیط بسته می شوند. اما این مواد شیمیایی چگونه از بین می روند؟ این مواد شیمیایی در محیطِ بیرون تاحدی به صورت طبیعی و به واسطه بارش و به وسیلهِ اکسیداسیونِ شیمیایی از بین می روند.

رادیکال های هیدروکسیل (OH) تاحد زیادی مسئولِ این پاکسازیِ شیمیایی هستند. به این مولکلول های واکنشی شوینده های جو نیز گفته می گردد که اساساً وقتی شکل می گیرند که اشعه فرابنفش خورشید با اُزُن و بخار آب برهم کنشِ شیمیایی انجام می دهد.

اما طبیعی است که در محیطِ بسته نور مستقیم خوشید و باران وجود ندارد. از آنجایی که اشعه های فرابنفش خورشید تا حدِ زیادی به واسطۀ شیشه های پنجره ها فیلتر می شوند، این باور وجود داشته که تجمع رادیکال های هیدروکسیل در محیط های داخلی بسیار پایین تر از محیط های بیرونی است و اُزُنی که به داخل نشت می نماید اصلی ترین اکسیدنمایندۀ آلاینده های شیمیایی در محیط های داخلی محسوب می گردد.

رادیکال های هیدروکسیل از ترکیبِ اُزُن و چربی پوست شکل می گیرد

اما، اکنون دانشمندان کشف نموده اند که صرف حضور آدم ها و اُزُن برای تشکیل مقادیرِ زیادِ رادیکال های هیدروکسیل در محیط های داخلی کافی است. این مطالعه به راهنماییِ مؤسسه مکس پلانک و با همکاریِ محققانی از آمریکا و دانمارک اجرا شده است.

نورا زانونی، نویسنده اول این پژوهش که اکنون در مؤسسه علوم جوی و اقلیم در بلونیا در ایتالیا مشغول به فعالیت است، می گوید: برای ما خیلی شگفت انگیز بود که بفهمیم انسان ها خودشان نه تنها منابع مواد شیمیاییِ واکنش پذیر هستند بلکه هم چنین قادرند این مواد شیمیایی را تغییر دهند.

آزمایش ها در دانشگاه فنی دانمارک در کپنهاگ انجام شد. چهار سوژۀ آزمایش در اتاقی با هوای کنترل شده و تحتِ شرایط استاندارد قرار گرفتند. اُزُن به اندازهی که برای انسان مضر نیست، اما نمایندۀ بالاترین اندازهِ اُزُن موجود در فضای بسته است، به جریان هوای اتاق افزوده شد. سپس اندازهِ رادیکال های هیدورکسیل در اتاق را قبل و بعد از اقامتِ داوطلبان و در دو حالتِ با و بدونِ اُزُن آنالیز کردند.

درنهایت این تیم تحقیقاتی نشان داد که میدانِ رادیکال های هیدروکسیل که به وسیلهِ انسان ها فراوری می گردد در شرایط متفاوت تهویه و اندازهِ اُزُن با هم تفاوت دارد. این نتایج نشان داد که رادیکال های هیدروکسیل به اندازه زیاد در فضا موجود بود.

ویلیامز می گوید: این تحقیق نشان می دهد که ما باید در خصوص شیمیِ داخلی در فضا هایی که آدم ها در آن حضور دارند، تنو نظر کنیم، زیرا میدانِ اکسیداسیونی که ما فراوری می کنیم می تواند بسیاری از مواد شیمیایی ای را که در مجاورت مان هستند تغییر دهد. رادیکال های هیدروکسیل فقط اُزُن را اکسید نمی نماید بلکه می تواند گونه های دیگر (مواد شیمیای) را نیز اکسید و چندین محصول را در منطقه تنفسی ما فراوری نمایند که ما هنوز از خطرات آن برای سلامتی مطلع نیستیم. میدانِ اکسیداسیونی هم چنین می تواند سیگنال های شیمیای ای را که منتشر و دریافت می کنیم تحتِ تأثیر قرار دهد و احتمالاً یاری می نماید شرح بدهیم چرا بر اساسِ یافته های اخیرِ علمی، حسِ بویایی ما به مولکول هایی که به رادیکال های هیدروکسیل سریع تر واکنش نشان می دهند، حساس تر است.

ویلیامز می گوید: یافته های نو برای سلامت ما نیز پیامد هایی دارد. در حالِ حاضر، اندازهِ انتشار مواد شیمیایی از بسیاری از اثاثیه خانه و مصالح ساختمانی در شرایطِ ایزوله و بدونِ حضور انسان آزمایش می گردد. اما، توصیه می گردد که این آزمایش ها در حضور انسان ها و اُزُن صورت بگیرد. علتش آن است که فرایند های اکسیداسیون می تواند منجر به فراوری موادی مثل آکسوپنتانال (4-OPA) و سایر گونه های اکسیژنۀ فراوری شده به وسیلهِ رادیکال های هیدروکسیل و ذرات بو در دستگاه تنفسی گردد. این مواد می تواند اثراتِ منفی، به خصوص روی سلامتِ بچه ها و بیمار ان، داشته باشد.

منبع: Science Daily

ترجمه: عاطفه رضوان نیا- خبرنگاران