چگونه به فرزند دبستانی ام هنگام اختلاف با دوستش یاری کنم؟ - گردشیا

ما ممکن است با ندانستن اینکه چه کاری باید انجام دهیم، یا چکاری نباید انجام دهیم، احساس کنیم فلج شده ایم. ممکن است احساس سردرگمی کنیم، زیرا آنجا نیستیم، بدون دانستن داستان کامل. وقتی مسائل دوستی برای شما پیش می آید چه یاریی می توانید انجام دهید؟

موضوعات بچه ها ممکن است با استاندارد های بزرگسالان خیلی کم اهمیت باشد، اما این احساس برای بچه ها در سنین ابتدایی کاملا فرق دارد. دوستی آن ها مهم است.

برای آنها، روز مدرسه یک روز طولانی است. دوستان آن ها افراد بسیار مهمی هستند که زندگی روزمره مشابه آن ها را تجربه می نمایند. آن ها آنجا هستند تا احساس نمایند مورد حمایت قرار می گیرند، کمتر تنها هستند و اطمینان حاصل می نمایند که هر روز سرگرم نماینده است. این روابط با همسالان بسیار مهم است.

دوستی در این سن نیز برای ایجاد مهارت های اجتماعی و ارتباطی مادام العمر حیاتی است. اگر می خواهیم به بچه هامان یاری کنیم تا بر اختلافات با یک دوست غلبه نمایند، ابتدا باید برای روابط آن ها ارزش قائل شویم.

آیا باید مداخله کرد؟

قبل از آنالیز نحوه مداخله، ابتدا باید در نظر بگیرید که آیا حتما باید مداخله کنید یا خیر. ما هوادار این نیستیم که شما کوچولوی خود را متحیر، گیج و بدون حمایت رها کنید. با این حال، مواقعی وجود دارد که به شما در تیم پشتیبانی احتیاج دارد، نه اینکه در نوک حمله قرار بگیرید.

مسائل دوستی در دوران کودکی کودک شما در مقاطع مختلف اتفاق می افتد. دادن مهارت ها و منابع به آن ها برای رسیدگی به این موارد (با حمایت محبت آمیز شما در پس زمینه) همواره باید اولین نقطه تماس شما باشد.

اگر این کار با شکست روبرو شد، یا شرایط جدی است، تکرار می گردد، یا شامل خشونت می گردد، باید نقش فعال تری داشته باشید.

بعلاوه مهم است که به عنوان والدین سناریوی Mama Bear را بشناسیم. وقتی کسی به بچه ما صدمه می زند، غریزه ما این است که وارد عمل شویم و او را از آسیب بیشتر محافظت کنیم، اغلب هم با احساس مادرانه غریزی و تهاجمی!

با این حال، این غریزه بعلاوه می تواند ما را نسبت به حقایق کامل شرایط کور کند (مثلاً اینکه آیا بچه کوچک ما خودش آنقدر مهربان نبوده است).

گام هایی برای یاری به مسائل دوستی

1. گوش کنید

وقتی قلب های کوچک، خشمگین می تپد و اشک جاری می گردد، نقش شماره یک شما گوش دادن است.

با گوش دادن فعالانه به صحبت های فرزندتان در حین بیان احساسات خود در خصوص اختلاف با دوستش، می توانید به تمرکز احساسات او یاری کنید.

احساسات بزرگ در افراد کوچک می تواند ترسناک باشد. بگذارید بدانند که به آن ها اجازه داده می گردد احساس خود را بیان نمایند. به آن ها ابزاری بدهید تا به درستی عمل نمایند.

گوش دادن فعال را تمرین کنید تا بتوانید در بین تمام مکالکات ها و گزارش او گفت، او گفت به ته موضوع برسید. در آغوشش بگیرید، به آن ها زمان بدهید تا صحبت نمایند و به آن ها نشان دهید که برای در میان گذاشتن مشکلش با شما ارزش قائل هستید.

2. نگاهی به بزرگسالان داشته باشید

فورا اقدام نکنید ممکن است در طی چند ساعت یا چند روز حقایق بیشتری آشکار گردد.

برای فکر کردن به موقعیت وقت بگذارید. در خصوص چیز های دیگری که باید بدانید فکر کنید. به منابعی که فرزندتان برای مدیریت این موقعیت در اختیار دارد و احتیاج دارد فکر کنید. آیا آن ها به شما احتیاج دارند که عمل کنید؟ آیا آن ها به هدایت شما احتیاج دارند؟ آیا آن ها صرفاً به مدتی برای گذراندن احتیاج دارند؟

3. فراموشکار بودن بچه ها را به خاطر بسپارید

در حالی که در خصوص اتفاقی که افتاده است کار می کنید، ممکن است متوجه شوید که فرزندتان به راه خود ادامه داده است و دوستی دوباره به مسیر خود بازگشته است.

مسائل دوستی در دبستان می تواند به سرعت و به همان سرعتی که آغاز شده است، رفع گردد. اگر کینه داشته باشید یا به مشکل اصلی بازگردید، یاریی به فرزندتان نخواهد کرد.

4. به آن ها اعتماد به نفس بدهید تا عمل نمایند

نقش شما برای دادن اعتمادبه نفس به آن ها بسیار مهم است تا خودشان در خصوص نحوه برخورد با مسائل دوستی کار نمایند. دادن این فرصت به آن ها باعث افزایش عزت نفس آن ها می گردد. آن ها را به خاطر کوشش هایشان تحسین کنید.

بچه ها مختلف و موقعیت های مختلف در این مرحله به سطوح مختلف ورودی احتیاج دارند.

بعضی از بچه ها از یک گپ ساده سود می برند که در آن احساس خود را شرح می دهند و تشویق می شوند تا شرایط دیگران را هم درک نمایند. بعضی ممکن است از هدایت هایی شما در خصوص چگونگی ابراز وجود یا استفاده از کلمات به جای دست بهره مند خواهند شد.

5. سعی کنید به درستی عمل کنید

قاعده کلی باید این باشد که اگر در مدرسه رخ داده باشد، در مدرسه بماند. بنابراین، حتی اگر با والدین کودکی که فرزندتان با او اختلاف پیدا نموده دوست صمیمی هستید، هرگز نباید مستقیماً به آن ها نزدیک شوید.

شرایط سختی است، اما هیچ کدام از شما آنجا نبودید. بنابراین، اگر احتیاج به ورود دارید، باید به وسیله معلم کلاس این کار را انجام دهید.

با ذهنی باز و با تمایل به کسب اطلاعات بیشتر وارد شوید و در پی اطمینان باشید. به نظر معلم در خصوص چیز ها گوش دهید و در نظر بگیرید که چگونه با گزارش فرزندتان به شما مطابقت دارد.

سپس می توانید با معلم همکاری کنید تا در خصوص یک برنامه اقدام تصمیم بگیرید.

6. در صورت لزوم پیگیری کنید

اگر بحث با معلم کلاس شامل انجام مراحل خاصی بود، اطمینان حاصل کنید که این اقدامات اجرا شده است. اگر هنوز احساس نمی کنید که شرایط در حال بهبود است و به قلدری در حال افزایش است، باید به معلم کلاس بازگردید. اگر در این مرحله، از پاسخ راضی نیستید، ممکن است وقت آن رسیده که با مسئول مدرسه صحبت کنید.

نقش والدین در دوستی دوران کودکی

دوستی در دبستان اولین روابط واقعی با همسالان است که کودک بدون مشارکت مستقیم والدین برقرار می نماید. پیدا کردن دوستان خود، حفظ آن ها و مقابله با طوفان های اختلاف، مهارت های پیچیده ای را در بر می گیرد.

بعضی از بچه ها به طور طبیعی در تعاملات اجتماعی مهارت بیشتری نسبت به دیگران دارند، به همان ترتیبی که بعضی ورزشکارتر هستند، دارای ذهنیت ریاضی هستند یا املای خود را راحت تر یاد می گیرند.

با این حال، ناراحتی ناشی از درگیری با دوستان بسیار واقعی است و می تواند بر عزت نفس کودک و توانایی او برای تمرکز بر جنبه های دیگر روز مدرسه تأثیر بگذارد.

بنابراین، بعضی از بچه ها به یاری بیشتری در ایجاد و حفظ دوستی احتیاج دارند.

راه های مختلفی که والدین می توانند از فرزندشان حمایت نمایند

به آن ها اجازه دهید دوستانی داشته باشند:

تشویق فرزندمان به عقب نشینی در زمانی که یک دوستی آنطور که ما می خواهیم متعادل نیست وسوسه انگیز است. در عوض، در خصوص اینکه یک دوستی سالم چگونه به نظر می رسد و چگونه می توانند خود را نشان دهند، بحث کنید. با دعوت از بچه های دیگر بعد از مدرسه، دوستی ها را تسهیل کنید - کوشش های مشترک اغلب به تقویت دوستی ها یاری می نماید.

به آن ها اجازه دهید راهکار های خودشان را پیشنهاد دهند:

اگر ما فقط گوش کنیم، بچه ها اغلب ایده های خوبی دارند. به هر طریقی هدایت و اطلاع رسانی کنید، اما از آن ها بپرسید که فکر می نمایند راهکار خوب کدام است.

نگرانی های خود را تحت کنترل داشته باشید:

بچه ها ما که دوران مدرسه خود را تجربه می نمایند می تواند خاطرات ناراحت نماینده ای را داشته باشندو بعلاوه غریزه شدید والدین برای محافظت از بچه هامان را به ارمغان می آورد. با این حال، سعی کنید نگرانی های خود را از تأثیرگذاری بر پاسخ خود دور نگه دارید. در عوض، از دوستان و خانواده خود برای حمایت بهره ببرید تا بتوانید از فرزندتان حمایت کنید.

اگر به فرزندتان اجازه دهید متوجه گردد که شما واقعاً نگران مسائل دوستی او هستید، ممکن است او نیز بیشتر مضطرب گردد.

دوستی ها را بپذیرید که می آیند و می روند:

بعضی از بچه ها برترین دوست ها را برای زندگی دارند. با این حال، در واقعیت، اکثریت روابطی دارند که به مرور زمان می آیند و می روند. گاهی اوقات آن ها در یک گروه بهتر هستند، گاهی اوقات آن ها بهتر عمل می نمایند.

نکاتی که باید با فرزندتان در میان بگذارید

گاهی اوقات ممکن است لازم باشد که نصیحت هایی را با بچه ها خود درمورد اینکه چه چیزی آن ها را به یک دوست خوب تبدیل می نماید و چه چیزی می توانند از یک دوستی سالم انتظار داشته باشند به اشتراک بگذاریم.

این نکات عبارتند از:

دوستی ها دو طرفه هستند: فرزندتان را تشویق کنید که مستمع خوبی باشد و از دوستانش سؤال بپرسد.

دوستی ها احتیاج به اشتراک گذاری دارند: بچه ها به شدت به اشتراک گذاری را سخت می دانند! دوستی ها زمانی راحت تر می شوند که ماهیت مشترکی بین طرفین مختلف وجود داشته باشد.

هیچ کس مالک هیچ کس دیگری نیست: بچه ها حق دارند روابط خود را آنطور که می خواهند توسعه دهند. بنابراین، اگر دوستش هم می خواهد با دیگران بازی کند، میتواند. هیچ کودکی نباید بیش از حد کنترل نماینده یا نامهربان باشد.

وفاداری سودمند است؛ یک دوست خوب با دوست خود در غیابش هم مهربان خواهد بود.

تفاوت ها را بپذیرید: هنوز هم می توانید دوستان شگفت انگیزی باشید، حتی اگر در خصوص چیزی احساس متفاوتی داشته باشید.

مسائل دوستی در دبستان بیشتر می گردد، اما می رود. با حمایت خوب در خانه، یک کودک معمولاً می تواند بدون آسیب آن را سپری کند. با این حال، اگر شرایط جدی تر شد یا دوستش قلدری کند وقت آن است که برای یاری به فرزندتان وارد عمل شوید.

منبع: سلامت نیوز