عوامل خطرِ زوال عقلِ زودرس - گردشیا

دیوید لیولین، متخصص بیماری های همه گیر از دانشگاه اکسِتِر در انگلیس، این مطالعه را بزرگترین و قوی ترین مطالعه در نوع خود دانست که تا به امروز انجام شده است. وی در این باره گفت: خوشبختانه می توان با توجه به طیف وسیعی از عوامل مختلف، خطر ابتلا به این شرایط ناتوان کننده را کاهش دهیم.

تیم تخصصی داده های جمع آوری شده در مورد 356 هزار و 52 فرد زیر 65 سال در انگلیس را تجزیه و تحلیل کرده است.

فاکتورهای کشف شده

به گزارش یورونیوز، در این مطالعه عواملی چون انزوای اجتماعی، آسیب شنوایی، سکته مغزی، دیابت، بیماری قلبی و افسردگی، همگی با خطر بالای زوال عقل زودرس مرتبط بودند.

کمبود ویتامین D و سطوح بالای پروتئین فعال سی-که از طریق کبد در پاسخ به التهاب تولید می شود- نیز به معنای خطر بالاتر ابتلا هستند. همان خطری که داشتن دو نوع ژن (ApoE4 وε4) به عنوان عامل ژنتیکی ابتلا به آلزایمر ایجاد می کند.

به طور خاص، این مطالعات نشان داد افرادی با سطوح بالاتر تحصیلات و قدرت بدنی بیشتر (که با میزان قدرت دست میزان گیری می شود)، با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل روبرو هستند.

علاوه بر عوامل فیزیکی، داشتن سلامت روانی همچون اجتناب از استرس مزمن، تنهایی و افسردگی نیز نقش مهمی را در عدم ابتلا ایفا می کند و از طرفی، سطح پایین فرهنگی و مالی نیز در افزایش احتمال ابتلا نقش دارد.

در حالی که این نتایج به معنای رابطه مسقیم بین عوامل شناسایی شده و زوال عقل نیست، اما به درک جامع تری از این شرایط کمک می کند. امری که می تواند برای پیشرفت در زمینه درمان های بهبود یافته و اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم باشد.

استیوی هندریکس، عصب شناس از دانشگاه ماستریخت در مورد اهمیت درمان زوال عقل زودرس گفت: زوال عقل زودرس تاثیرات بسیار جدی تری دارد، چرا که اغلب افراد مبتلا در رده سنی هستند که همچنان شغل، بچه ها و زندگی پرمشغله ای دارند.

این واقعیت که بسکمک از این عوامل قابل تغییرهستند، می تواند موجب ایجاد خوش بینی برای درمانگران و مبتلایان به این بیماری شود و افراد با اتخاذ سبک زندگی سالم تر به طور بالقوه خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.