مثل مقتولی هستیم که منتظریم کارد آجین مان کند! - گردشیا

به گزارش خبرنگاران، عصر ایران نوشت: زلزله آمد. درست همانجایی که حدود یک سال پیش آمده بود. همه نگران شدیم. غصه خوردیم. دوباره یادمان آمد، زلزله در کمین است و هر لحظه ممکن است زمین به لرزش دریاید و غمی را گوشه قلب ما به یاد بگذارد. دیگر فکر می کنم همه ما به این نتیجه رسیده ایم که بر روی گسل ها بزرگ و کوچک زندگی می کنیم. زلزله هم مریضی نیست که علائم داشته باشد که بگردد قبل از رسیدن به مرض خطر از آن پیشگیری کرد. زمین لرزه مثل مهمان ناخوانده می آید، بدون اینکه خبر دهد. آنهایی که برای شان مهمان ناخوانده زیاد می آید، همیشه سعی می نمایند یخچال خانه شان پر باشد. همیشه دو لیوان بیشتر آب گوشت بار می گذارند تاوقتی مهمان آمد شرمسار او نشوند. اما با مهمان ناخوانده خود چه می کنیم؟ ما فقط نگاه می کنیم، غصه می خوریم و فراموش می کنیم. بعد از زلزله سال گذشته کرمانشاه، چند روستا و شهر در برابر زلزله ایمن شد؟ چند خانه در برابر زلزله بازسازی شد؟ چند زلزله دیگر باید بیاید تا ما به فکر ایمن سازی شهرها و روستاهای خود باشیم؟ چند نفر باید زیر آوار بمیرند تا ما یادمان بیفتد که باید خانه هایی بسازیم که در برابر زلزله مقاوم باشد؟ با شروع سال تحصیلی چقدر دانش آموزها را با زلزله و نحوه برخورد با آن آشنا کردیم؟ چقدر به آنها یاد دادیم وقتی زلزله آمد، چه نمایند و چه ننمایند؟ در صداوسیما چقدر روی زلزله فرهنگ سازی کردیم؟ تا کی قرار است سازمان مدیریت بحران ما مثل همه مردم غافلگیر گردد، نمی دانم. می گویند سوله های این سازمان در اختیار برنامه سازان تلویزیون است. یاللعجب از این مملکت و مدیرانش. تا کی قرار است بودجه های کشور صرف موسسات فرهنگی گردد که اگر کسی بفهمد خروجی اش چیست می تواند نام خود را به عنوان یکی از کاشفان بزرگ ایران مطرح کند؟ بگذارید یک سوزن هم به خودمان بزنیم. در رسانه های مکتوب و مجازی هم کاری نکردیم. همه فراموش کردیم که زلزله بیخ گوش ماست. می دانید شبیه چه کسانی هستیم؟ شبیه کسانی هستیم که می دانند کشته می شوند، می دانند پشت در قاتل ایستاده است. می دانند قاتل رحم ندارد و بزرگ و کوچک برای او فرق ندارد اما باز در را باز می کنیم تا قاتل با دشنه بزرگش ما را کارد آجین کند. البته در کشوری که اقتصادش فشل است. بحران های اجتماعی و فرهنگی دارد و برادرها برای همشیره ها به دنبال شغل مدیریت هستند، نمی توان امید دا شت که فکری به حال زلزله نمایند. زلزله دیشب هم آمد، چند روزی حواس ها را به خود پرت می نماید و احتمالا چند شماره حساب هم اعلام می گردد و همان شماره حساب ها جنجالی می گردد و بعد همه فراموش می کنیم تا دوباره زمین بلرزد و این چرخه تکرار گردد. در یادداشتی نوشتم که ما مردمی اهل عادت هستیم. ما خوب عادت می کنیم.