اندیشکده، چالش های سیاستی دوران پس از کشف واکسن کرونا از زبان ریچارد هاس - گردشیا

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، در این مقاله که در وبسایت این اندیشکده و وبسایت پراجکت سندیکیت منتشر شد، ریچارد هاس دیپلمات سابق و رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا نوشته است: مرگ و میر ناشی از کووید-19 در دنیا بسیار سنگین است و بیش از نیم میلیون نفر جان خود را از دست داده اند و میلیون ها نفر نیز از کار بیکار مانده اند و تریلیون ها دلار از ثروت کشورها نابود شده است. با این حال این بیماری دوره خود را طی نکرده است و صدها هزار نفر دیگر احتمال دارد که بخاطر این بیماری جان خود را از دست بدهند.

هاس نوشت: از این رو تعجبی ندارد که تمایل شدیدی برای یافتن واکسن کرونا وجود دارد و صدها اقدام در سراسر دنیا در این رابطه در جریان است و چندین فقره از این اقدامات و تلاش ها در راستای تولید واکسن امیدوارکننده بوده و شاید یک یا دو عدد از این اقدامات به ثمر بنشینند و واکسن کرونا زودتر از فرایندی که معمولا سال ها طول می انجامد، تولید گردد.

در ادامه این مقاله آمده است: اما حتی اگر یک یا دو واکسن تولید شوند تا مردم در برابر کووید-19 کمتر آسیب پذیر باشند، مشکل بهداشت عمومی همچنان به قوت خود باقی است. اما همانگونه که بسیاری از متخصصان پزشکی تاکید دارند، واکسن ها نوشداروی نهایی نیستند و تنها یکی از ابزارهای موجود در زرادخانه درمانی به شمار می فرایند.

این کارشناس ارشد حوزه سیاست خارجی نوشت: هیچ واکسنی نخواهد توانست مصونیت پایدار در همه کسانی که آن واکسن را دریافت می کنند ایجاد کند. میلیون ها نفر با این که واکسینه شوند مخالفت خواهند کرد و واقعیت این است که هشت میلیارد مرد و زن و کودک در دنیا زندگی می کنند. تولید هشت میلیارد دوز از این واکسن در حالی که برخی اوقات به چند دوز از آن نیاز خواهد بود و توزیع آن در سراسر دنیا نیازمند گذشت سال ها زمان است نه چند ماه. اینها همه مسایل علم، تولید و لجستیک هستند. مطمئنا انجام آن سخت خواهد بود اما سیاست نیز در این میان چالش برانگیز خواهد بود.

وی درباره چالش های سیاستی مربوط به واکسن کرونا نوشت: شروع چالش با این سوال خواهد بود که چه کسی برای واکسن باید پول بپردازد. انتظار می رود که شرکت ها بتوانند سرمایه گذاری در حوزه تحقیق و توسعه را در کنار هزینه های تولید و توزیع فراهم کنند. اما این امر یعنی صرف هزینه ده ها میلیاردی و شاید هم بیشتر آن هم پیش از آن که صحبت از احتمال کسب سود در این میان مطرح باشد.

هاس می افزاید: همچنین این سوال مطرح است که چطور شرکت هایی که واکسن را تولید می کنند بتوانند ما به ازای ارایه گواهینامه تولید دارو به دیگر تولیدکنندگان را دریافت کنند.

وی سخت ترین مسئله سیاسی در این رابطه را معین کردن کسانی دانست که احتمالا به این واکسن دسترسی خواهند داشت و افزود: چه کسانی باید دوزهای اولیه این واکسن را دریافت کنند؟ چه کسانی حق دارند معین کنند که چه کسانی در صف دریافت واکسن و به چه ترتیبی قرار گیرند؟ مزیتی که کشور تولید کننده واکسن به دست می آورد چه می تواند باشد؟ کشورهای ثروتمندتر تا چه حدی می توانند کشورهای فقیرتر را کنار بزنند؟ آیا کشورها با مدنظر قرار دادن ملاحظات ژئوپلتیکی واکسن را با دوستان و همپیمانان خود به اشتراک میگذارند و جمعیت های آسیب پذیر در کشورهای متخاصم را در آخر صف دریافت قرار می د هند؟

هاس در ادامه توصیه می کند: در سطح ملی، هر دولتی باید به چگونگی توزیع این واکسن هایی که تولید یا دریافت می کند، فکر کند. یکی از روش ها این است که این واکسن ها در ابتدا در میان کارکنان بخش درمانی، پلیس، اتش نشان ها، ارتش، معلمان و دیگر کارکنان بخش های ضروری تقسیم گردد. دولت ها باید بدانند چه اولویت هایی به کسانی بدهند که در معرض خطر بالاتر ابتلا از کووید-19 قرار دارند. افرادی مانند کهنسالان و افراد دارای بیماری های زمینه ای که از قبل داشته اند. دولت ها همچنین باید بدانند که این واکسن بطور مجانی در اختیار عد ه ای از مردم قرار گیرد یا کل مردم؟

این کارشناس در خصوص رده و سطح بین المللی، توصیه می کند: در سطح بین الملل، مسائل بسیار پیچیده تر هستند. باید اطمینان حاصل کرد که تولید در سطح وسیع افزایش پیدا کند و قوانین لازم برای دسترسی دارو به همه حاکم باشد و بودجه و حمایت اقتصادی برای این که بتوان کشورهای فقیرتر را پوشش داد در اختیار باشد. سازمان بهداشت دنیای نیز چارچوب دنیای ارایه کرده است که اولویت ها را به افراد در آسیب بیشتر و کارکنان بخش درمانی می دهد.

این دیپلمات سیاست خارجی در عین حال تاکید می کند: اما این رویکردها ممکن است واقعگرایانه نباشد. نه به این خاطر که ائتلاف دنیای تولید واکسن و ائتلاف حمایت از کشورهای فقیر از بودجه کافی برخوردار نیستند یا آمریکا و چین را در عضویت خود ندارند و یا این که از اختیارات برخوردار نباشند بلکه به این خاطر که همه دولت ها در همه کشورها به شدت تحت فشار هستند که در ابتدا از شهفرایندان خودشان حمایت کنند. تقریباً این حتم وجود دارد که ملی گرایی واکسنی بر چندجانبه گرایی واکسنی پیروز گردد.

به عقیده این کارشناس، تاریخچه اخیر این بدبینی را تشدید می کند، کووید-19 در چین ظهور کرد و به سرعت به دنیا سرایت کرد. با این حال واکنش ها بیشتر در سطح ملی باقی ماندند. برخی کشورها با توجه به نظام سلامت و بهداشت و سیاسی خود خوب عمل کردند و برخی نیز برعکس بودند.

وی ادامه داد: ادامه این رویکرد ملی به واکسن موجبات فاجعه را فراهم خواهد کرد. تنها تعداد اندکی از کشورها توانایی تولید واکسن قابل اعتماد را خواهند داشت. در حالی که باید رویکردی دنیای حاکم باشد. دلیل آن تنها اخلاق و انسانیت نیست بلکه اقتصادی و راهبردی نیز هست. احیای دنیای نیازمند بهبود جمعی و همه جانبه است.