روایتی از زندان زنان - گردشیا

خانم کسروی آیا فکر می­ کردید که کتاب­تان نامزد جایزه شود؟

اگر منظور از سؤال شما دارابودن حدی از شایستگی برای برگزیده شدن از نگاه داوران جشنواره است، بله. من به فردا فکر نمی­کنم را شایسته­ انتخاب داوران جشنواره و حق کتاب می­ دانم.

رمان شما سه ویژگی برجسته دارد؛ موضوع نو، آغاز جذاب و سرانجام غافلگیرنماینده و نیز شخصیت پردازی پیروز. شما کدام یک را عامل پیروزیت کتاب­تان می­ دانید؟

آنچه که ساختار کلی یک رمان پیروز را شکل می دهد، مجموعه ای از ویژگی هایی است که شما برشمردید به اضافه عوامل مهم دیگر از جمله پرداختن به فضاهای روایت ساز و قطع و وصل های درست و به جا و موارد دیگر. به نظرم نویسنده تا وقتی که به همه این چیزها به اندازه کافی و لازم نپردازد، از عهده ساخت اثری پیروز برنخواهد آمد.

با اینکه شخصیت های رمان زیادند، همگی خوب پرداخت شده اند. خصوصاً شخصیت های زنان در زندان. آیا برای نوشتن این رمان به تحقیق در فضای زندان زنان پرداختید؟

بیش از یک سال مشغول تحقیق درباره زندان زنان و صحبت و گفت وگو و دیدار با افرادی بودم که هرکدام جایی در رمان تجلی می نمایند. بسیاری از خرده روایت­ های رمان و برخی از شخصیت ها هم صرفاً ساخته و پرداخته تخیلم هستند.

ایده اولیه رمان چطور به ذهن تان رسید؟ مثلا خواندن خبری یا روبرو شدن با مسأله ای اجتماعی یا تجربه ای زیسته؟

راستش ایده این رمان نه با خبر و نه روبروه با اتفاقی واقعی در ذهنم شکل گرفته است. شیوا و سودابه دو روی یک سکه اند، دو نیمه­ وجود زن و اینکه چرا آن بستر را برای به تصویرکشیدن شان انتخاب نموده ام، برمی شود به فضای ذهنی خودم و تجربه های زیسته ام. حالا اینکه چطور اینها در کارخانه ذهن بازتولید می شوند و حاصل این ها می شود رمان، بحثی است که به نظرم مربوط به حوزه نقد می شود و کار منتقد است که درباره اش بحث و موشکافی کند.

رمان شما دو بخش دارد. آیا برای پرداختن بیشتر به زمان گذشته دلایل خاصی مدنظر داشتید؟

شیوا در حال گذراندن آخرین روزهای زندگی اش در زندان است. اکنون تنها چیزی که برای شیوا باقی مانده، زمان است و او با دوباره زیستن زندگی گذشته اش به دنبال رسیدن به درکی تازه از زندگی است. به نظرم به هر دو بخش داستان به قدر کافی پرداخته ام و سنگینی بخش گذشته مربوط به چینش کلی داستان است.