پژوهش ناسا رشد چشمگیر ذوب شدن یخچال های طبیعی را نشان می دهد - گردشیا

این یافته ها که در نشریه Nature Climate Change منتشر شده، به پژوهشگران یاری می نماید تا خطرات احتمالی ذوب شدن یخچال ها را برای جوامعی که در پایین دست آن ها وجود دارد، ارزیابی نمایند و با افزایش دانسته ها درباره شیوه انتقال یخ های ذوب شده به دریا، میزان افزایش سطح آب اقیانوس ها را بهتر تخمین بزنند.

می دانیم که یخچال ها در مقیاسی بزرگ در حال کم شدن هستند و این مطالعه تصویری روشن تر از میزان ذخیره آب در پی ذوب شدن یخچال ها ارائه می دهد. دن شوگار (Dan Shugar) نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه کلگری کانادا گفت: ما می دانیم که همه آب های ناشی از ذوب شدن بلافاصله به اقیانوس ها راه نمی یابد. اما تا کنون هیچ داده ای برای تخمین میزان این آب ذخیره شده به صورت دریاچه یا به صورت آب های زیرزمینی وجود نداشت.

این مطالعه حجم دریاچه های یخچالی فعلی را حدود 156 کیلومتر مکعب تخمین می زند.

• [اینفوگرافیک] اگر گرمایش دنیای ادامه پیدا کند چه بلایی سر ما می آید؟

شوگار و همکارانش از ادارات و دانشگاه های کانادا، آمریکا و انگلستان، طی برنامه پژوهشی آسیای کوه-بلند ناسا، در ابتدا قصد داشتند از تصاویر ماهواره ای و دیگر داده های سنجش از دور برای مطالعه 24 دریاچه یخچالی در آسیای کوه-بلند استفاده نمایند. لازم به ذکر است آسیای کوه-بلند منطقه جغرافیایی مرتفعی است که فلات تبت و رشته کوه های اطرافش مانند هیمالیا را دربر گرفته است.

شوگار در این زمینه افزود: ما کدهای لازم برای این مطالعه را بر پایه Google Earth Engine که یک بستر آنلاین برای تجزیه و تحلیل وسیع داده های جغرافیایی است، نوشتیم تا ابتدا آسیای کوه-بلند و سپس همه دریاچه های یخچالی دنیا را مورد آنالیز قرار دهیم. سپس بر اساس مساحت این منطقه وسیع دریاچه ای، یک رابطه مقیاسی برای تخمین حجم دریاچه های یخچالی دنیا ایجاد کردیم.

این تیم پژوهشی در نهایت بیش از 250 هزار نمای تهیه شده توسط ماهواره لندست را آنالیز کردند. یک دهه پیش، آنالیز چنین حجم زیادی از داده ها مقدور نبود. شوگار و همکارانش داده ها را در 5 مرحله زمانی و از سال 1990 مورد آنالیز قرار دادند تا همه مناطق یخ زده دنیا به جز قطب جنوب را آنالیز نمایند و شیوه تغییر دریاچه های یخچالی را در آنها بسنجند.

شوگار اعلام نمود که اگرچه آب حاصل از ذوب شدن یخچال های طبیعی، نقش کمی در افزایش کلی سطح آب اقیانوس های دنیا دارد، اما می تواند بر جوامعی که در پایین دست این یخچال ها زندگی می نمایند تأثیر زیادی بگذارد.

دریاچه های یخچالی مانند دریاچه های معمولی، پایدار نیستند زیرا اغلب توسط ذوب شدن یخ یا حرکت رسوبات یخی به نام یخ رفت (Moraine) که سنگ های سست در راستا آب های یخچال های طبیعی هستند، تشکیل شده اند.

این دریاچه ها می توانند کاملاً ناپایدار باشند و ممکن است دیواره های جایی که در آن ذخیره شده اند را شکسته و موجب سیلابی گسترده در پایین دست شوند. این نوع سیلاب ها که با نام سیلاب های خروجی دریاچه های یخچالی شناخته می شوند، در طول قرن گذشته باعث مرگ هزاران انسان و دام و تخریب روستا ها بوده اند. در نمونه ای تازه، طغیان یک دریاچه یخچالی در ماه می 2020 (خرداد) دره هنزه (Hunza Valley) در پاکستان را تحت تأثیر قرار داد.

شوگار گفت: این موضوع برای مردم بسیاری از نقاط دنیا که در پایین دست این دریاچه های یخچالی زندگی می نمایند مهم است و در مناطقی مانند آند، بوتان و نپال چنین سیلاب هایی می تواند ویرانگر باشد. خوشبختانه نهادهایی مانند سازمان ملل، اقدامات نظارتی و یاریی را برای کاهش این خطرات انجام می دهند.

با وجود اقدامات گسترده برای کاهش گرمایش دنیای و مخاطرات ناشی از آن، از جمله کوشش ها برای دستیابی به سوخت های پایدار، هنوز گرمایش دنیای به شدت زمین را تهدید می نماید و انجام چنین پژوهش هایی می تواند به درک بهتر از شیوه تغییرات یخچال های طبیعی و بهبود اقدامات پیشگیرانه یاری نماید.

• گرمایش دنیای ادامه دارد؛ زمین کماکان در تب می سوزد

عکس کاور: دریاچه یخچالی ایمجا در نزدیکی کوه اورست که طی سه دهه گذشته تقریباً سه برابر شده است.

Credit: Planetary Science Institute/Jeffrey S. Kargel

منبع: NASA