سفر به آمریکا: موزه هنر میلواکی؛ پرنده ای سفید و باوقار - گردشیا

اگر علاقمند به دریافت خدمات خدمات ویزای آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

از پروژه های اجرا شده کالاتراوا می توان از توسعه موزه هنر میلواکی ( Milwaukee)، پل معلق Sundial، کالیف ( Calif) و ورزشگاه المپیک تابستانی 2004 آتن نام برد. همچنین طراحی مرکز حمل و نقل مرکز تجارت دنیای (WTC) و برج ( Turning Torso) سوئد جز آثار سانتیاگو کالاتراوا است. فرم ها و عناصر شاعرانه معماری کالاتراوا در سراسر گیتی شناخته شده و تحسین برانگیز است. در طراحی کلیسا نیز مانند مرکز تجارت دنیای، قطب حمل و نقل در فضای باز طراحی شده و ارتباط و هارمونی مناسبی که با ترن ها، مسافران برون شهری و خطوط ترن زیر مینی دارد مشابهت زیادی به سایت این مرکز تجارتی داده است. از طرف دیگر در سال 2004، میلیون ها نفر از هارمونی خلق شده در بازی های المپیک تابستانی در آتن به خاطر طراحی جامع و زیبای کالاتراوا و همچنین طراحی تماشایی ورزشگاه المپیک و مجموعه آن وی را تحسین کردند. از جمله کارهای برجسته دیگر کالاتراوا طرح توسعه موزه هنری میلواکی است که از سال 2001 کار ساخت آن شروع شد؛ این نخستین ساختمان وی در آمریکا است.

موزه هنر میلواکی؛ پرنده سفید رنگ

موزه هنر میلواکی (Milwaukee Art Museum) که به آن MAM نیز می گویند، از زیباترین موزه های هنری ایالات متحده آمریکاست که بخشی از مشخصات کالبدی آن در اینجا آورده شده است.

معمار: سانتیاگو کالاتراوا

مکان: میلواکی، ویسکانسن، ایالات متحده

تاریخ ساخت: سال 1994 تا 2001 میلادی

مساحت کل ساختمان: 13هزار مترمربع

طول بنا: 149 متر

بیشترین عرض بنا: 43 متر

حداکثر ارتفاع بنا: 11/3 متر

این موزه در ماه می 2011 افتتاح شده است و مجموعه آثار هنرمندان آمریکایی در زمینه های گوناگونی همچون نقاشی، طراحی، مجسمه سازی، طراحی داخلی و دکوراسیون را به نمایش می گذارد.

بدون شک موزه هنر میلواکی از برجسته ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا محسوب می گردد که ترکیبی متنوع و پیچیده از معماری و سازه است. در این بنا هم سقف های مواج و متحرک موجود است ، هم پلی معلق و زیبا و هم نورپردازی های خلاقانه. در مجموع، این شاهکار در زمره برترین آثار معماری دنیا قرار می گیرد، هر چند این عنوان را در سال 2011 نیز از دیدگاه مجله TIME کسب کرد و در همان سال در نظرخواهی عمومی وب سایت جایزه معماری پرایتزکر، بیشترین آرا را به خود اختصاص داد، اما در خاتمه، گلن مورکات استرالیایی جایزه مذکور را از آن خود کرد.

طرح کالاتراوا نمایانگر قدرت معماری است، به گونه ای که این بنا امروزه تبدیل به نماد شاخص شهر میلواکی شده است. به زودی، دنیایان این شهر را به دلیل وجود چنین اثر زیبا، خلاقانه و تأثیرگذاری تحسین می نمایند و همیشه آن را به یاد خواهند داشت.

در ساحل دریاچه میلواکی آمریکا، پرنده ای باوقار و عظیم از جنس فولاد اوج گرفته و رو به آسمان دارد، گویی از دوران گذشته می آید و همچون تندیسی زیبا و هنرمندانه ای می درخشد.

سانتیاگو کالاتراوا (santiago calatrava) معمار و هنرمندی است که در تمامی آثار خود از فرم های موجود در طبیعت، نظیر تناسبات بدن انسان یا فرم ها و فیگورهای حیوانات الهام گرفته و بی شک همتایی در زمینه نوآوری و خلق سازه های جدید ندارد. وی با طراحی این موزه، گامی بلند در جهت طراحی سازه های متحرک برداشته تا آنجا که بسیاری از منتقدین تحول ناشی از این بنا را با تحولی که جوزف پاکستون در طراحی کریستال پالاس ایجاد کرد، مقایسه می نمایند. به همین دلیل نوآوری معمارانه موزه هنر میلواکی در ابتدای قرن بیست و یکم بسیاری از معماران را شگفت زده کرد.

پس از ساخت این موزه، بسیاری از هنرمندان آمریکا طراحی زیبای آن را ستودند و این مسئله درهای جدیدی به روی این هنرمند معمار گگردد و در مجلات معماری و طراحی آمریکا مقالات بسیاری در مورد آن نوشته شد. این موزه در بین سال های 1991 تا 2001 ساخته شده و در واقع یک مجموعه هنری کامل و بی نظیر است. این موزه دارای غرفه های متنوعی است که سازه آن متحرک و به صورت بادگیر روزنه دار با قابلیت باز و بسته شدن (همچون یک پرنده عظیم) است. بعضی نیز آن را تداعی نماینده کشتی های قدیم Brise Soleil می دانند.

در سال 1994 کالاتراوا مسئولیت طراحی و ساخت فضایی الحاقی به مساحت 13000 مترمربع به ساختمان اولیه موزه را بر عهده گرفت که در سال 1957 توسط اروسارنین طراحی شده بود. این بخش الحاقی که عملیات احداث آن در سال 2001 خاتمه یافت، هم اکنون مهم ترین شاخصه موزه و شهر میلواکی است و موجب افزایش چشمگیر تعداد بازدیدنمایندگان از 1000 نفر در روز به 5000 نفر در روز شده است. طرح کالاتراوا، اولین اثر وی در آمریکا، شامل دو بخش اصلی است؛ ورودی و سالن چند منظوره عظیمی که سقف متحرک داشته و مقداری در زمین فرورفته و فضای نمایشگاهی به طول 134 متر و عرض 37 متر که در سرانجام به ساختمان قدیمی موزه متصل می گردد.

سازه این موزه از تکرار فرمی طبیعی و ارگانیک شکل می گیرد که موجب پدید آمدن ریتمی زیبا در سالن شده است. تمامی اجزا شکل دهنده سالن نظیر عناصر سازه ای، دیوارها و کف همچون نماهای خارجی به رنگ سفید هستند که این امر موجب تقویت ریتم و اغراق در ابعاد سالن شده است. این سالن شامل یک گالری کشیده و سالن آمفی تئاتر 300 نفره در مرکز مستطیل و دو گالری خطی و طویل در دو سمت است که همچون بسیاری از آثار کالاتراوا، استفاده هنرمندانه از نور طبیعی در این دو سالن نیز مشاهده می گردد.

ورودی اصلی مجموعه در ساختمان الحاقی تعبیه شده است که خود از طریق پلی زیبا با سازه کابلی به یکی از راستاهای تجاری شهر متصل می گردد. سالن چند منظوره که از نوری مناسب بهره می برد به شکل سهمی و با سقفی به ارتفاع تقریبی 30 متر است و بر فراز آن صفحه خورشیدی پرنده مانندی شامل 72 پرک استیل جهت کنترل دما و نور مانند بال زدن پرندگان حول یک محور بالا و پایین می رود.

همچنین از سمت دریاچه نیز این بنا به قایقی عظیم و سفید رنگ شبیه است که در ساحل دریاچه میشیگان پهلو گرفته است و تراس آن همچون عرشه قایق به دریاچه دید دارد.

بخش الحاقی موزه، هویت بصری جدیدی به مجموعه بخشیده است. کالاتراوا در مورد ایده طراحی این موزه می گوید:

می خواستم به جای افزودن چیزی به ساختمان به جامانده، چیزی به دریاچه روبروی سایت اضافه کنم، از این رو توجه خود را به تعریف بنا با توجه به فرهنگ دریاچه، قایق ها، بادبان ها و منظره همیشه در حال تغییر معطوف کردم.

زیبایی، ظرافت و دقت خاصی که در طراحی و اجرای این موزه لحاظ شده، بی شک باعث ایجاد جلوه ای باشکوه و اقتدار شده است. همچنین سفید رنگ بودن جداره ها بر صداقت و صراحت بنا تاکید خاصی دارند و در آسمان زیبای این منطقه، جلوه گری بیشتری نیز پیدا نموده است.

از مشخصات خاص این موزه قابلیت باز و بسته شدن آن است که طلوع و غروب خورشید در طول روز سایه های زیبای داخل موزه را می سازد که به راستی تجسم جذابیت های شهرنشینی را به ما نشان می دهد. کارشناسان اجرای طرح کالاتراوا را بسیار کمتر از قیمت تمام شده آن می دانستند. هزینه نهایی، 120 میلیون دلار شد، در حالی که هزینه اولیه 35 میلیون پیش بینی شده بود، یعنی حدود 345 درصد افزایش. به همین دلیل مدیران محلی نتوانستند از عهده هزینه برآیند و مابقی طرح را به فاینانس گذاشتند تا بتواند هزینه ها را پوشش دهد.

دو نکته جالب درباره این موزه وجود دارد:

این موزه در فیلم تغییر شکل دهندگان: تاریکی ماه یکی از لوکیشن های اصلی فیلمبرداری است.

همچنین آزمون های ابتدایی امریکن آیدل (فصل 10) در سال 2010 میلادی در این موزه برگزار گردید.

کمیته FAIA درباره کالاتراوا چنین نوشته است:

کار سانتیگو کالاتراوا جستجوی ماهیت هستی در معماری است.

در هر حال معماری وی الهام بخش و بیان نماینده انرژی روح انسان و توسعه تخیل بشری است که ما را دلشاد و شگفت زده نموده و کار او که به شکل تندیسی با ساختار دینامیک است نشان دهنده روح انسانی در خلق محیطی برای زندگی، بازی و کار ماست.