آمریکا در برابر چین: آیا شاهد برخورد تمدن ها هستیم؟ - گردشیا

با تور چین سفری فراموش نشدنی را تجربه کنید.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، ساموئل هانتینگتون چهره تندروی دانشگاهی در ترویج ارزش های ویرانگر غربی زمانی گفته بود: غرب باید از تفاوت ها و کشمکش های موجود میان کشورهای کنفسیوسی و اسلامی در حمایت از دیگر گروه های تمدنی که نسبت به ارزش ها و منافع غربی همدلی نشان می دهند بهره برداری کند و در این راه نهادهای بین المللی شده ای را که بازتاب دهنده و مشروعیت بخش منافع و ارزش های مشروع غربی هستند تقویت کند.

برنارد لیوایز چهره دانشگاهی تندروی دیگری که برای نخستین بار در مقاله سال 1990 خود با عنوان ریشه های خشم مسلمانان از عبارت برخورد تمدن ها استفاده نموده نوشته بود: ما با حس و حال و جنبشی در اسلام روبرو ایم که از سطح مسائل و سیاست ها و دولت هایی که آنها را دنبال می نمایند بسیار فراتر می رود. این حالت چیزی کمتر از یک برخورد تمدن ها نیست.

امروزه این برخورد به تمام کشورهایی که تمایلی به تعظیم در برابر منافع آمریکا ندارند قابل اطلاق است. هیچ برخوردی با سعودی ها و دیگر کشورهای اسلامی، عربی مستبد متحد آمریکا در جنگ با ترور - و نیز با کشورهایی که در سطح دنیا در برابر خواست آمریکا سر تعظیم فرود می آورند- وجود ندارد.

ادوارد سعید در کار محققانه خود، مفهوم استعمارگر و استعمار شده را به این شکل صورت بندی می نماید: غرب تحت سلطه ایالات متحده در برابر دیگر بخش های دنیای.

جوزف کنراد در قلب تاریک خود می نویسد: خوب که نگاه می کنی می بینی فتح زمین عمدتا به معنای دریافت زمین از دیگرانی است که رنگ چهره متفاوتی و بینی اندکی پهن تر از بینی ما دارند که اصلا چیز خوبی نیست.

سرنوشت روشن امروز آمریکا، تماما به کنترل سیاره زمین، منابع و جمعیت های آن با هر وسیله ای که برای نیل به اهداف خود لازم باشد مربوط می گردد.

آنچه که تعریف نماینده روابط چین و آمریکاست، تفاوت سازش ناپذیر است. اولویت نخست ایالات متحده نظامی گری و جنگ افروزی به همراه اعمال فشار، قلدری و تهدید کردن سایر کشورها برای تمکین در برابر خواست خود است.

چین هوادار روابط مبتنی بر همکاری متقابل با دیگر کشورها، در کنار توسعه اقتصادی، اقتصادی و تکنولوژیک برای رشد این کشور و تبدیل شدن آن به یک قدرت غالب در عرصه دنیای است.

هر دو کشور رقیب یکدیگرند نه شریک هم. آمریکا به وسیله تضعیف اهداف پکن در پی پیش بردن اهداف خود است و در این میان راهبرد مطلوب آن در قبال تمام کشورهای مستقلی که آنها را در کنترل خود ندارد، استفاده از قوه قهریه است.

به کار بردن دیپلماسی و منطق در قبال واشنگتن کاری پیش نمی برد و نشانه ضعف قلمداد می گردد نه توانایی. اکنون نیز جنگ رژیم ترامپ با چین با دیگر شیوه ها، به سمت تبدیل شدن به جنگی جدی تر از پیش در حال پیشروی است.

روز پنج شنبه وزارت امور خارجه ترامپ در واکنش به انتشار اطلاعات شخصی مربوط به یک مقام آمریکایی مستقر در هنگ کنگ، پکن را یک رژیم تبهکار نامید.

این اظهارنظر غیرقابل قبول به دنبال شکایتی انجام شده که یک دفتر کمیسیونر وزارت امور خارجه چین مستقر در هنگ کنگ درباره ملاقات رسمی مقام آمریکایی جولی ایده با افرادی که در اعتراضات مورد پشتیبانی آمریکا در این شهر دست داشته اند مطرح نموده است.

این اعتراضات چندین ماه است که با هدف بی ثبات کردن چین در جریان است؛ یعنی همان تاکتیک رایج آمریکا در قبال کشورهایی که آنها را در کنترل خود ندارد، از جمله کوشش برای ایجاد انقلاب های رنگی برای سرنگون کردن دولت های مستقر.

رسانه های دولتی چین این تظاهرات و خشونت های مرتبط با آن را یک دسیسه از سوی غرب نامیده اند. گلوبال تایمز چین پیشتر با اشاره به اینکه آینده این شهر گروگان اپوزیسیون و حامیان غربی آنها قرار نخواهد گرفت افزوده بود: نیروهای بین المللی به شکل فزاینده ای همکاری های خود را با اپوزیسیون در هنگ کنگ افزایش داده اند. در ماه می عده ای از افراد فعال در این اعتراضات با نانسی پلوسی سخنگوی مجلس نمایندگان و مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا دیدار داشته اند و با وضوح در خصوص راهبرد ضد پکن خود تبادل نظر نموده اند.

گلوبال تایمز نوشت: به خصوص واشنگتن در زمینه دخالت در امور داخلی هنگ کنگ برای اعمال فشار بر چین فعال بوده است.

ایالات متحده در حال همکاری با عناصری از اپوزیسیون هنگ کنگ است، یعنی همان اقدامی که سیاست دیرینه این کشور علیه کشورهای مستقلی محسوب می گردد که در کنترل آمریکا قرار ندارند، اقدامی که تخلف آشکار از قوانین بین المللی به شمار می رود.

دفتر وزیر امور خارجه پکن در هنگ کنگ از آمریکا خواسته است بلافاصله روابط خود را با نیروهای ضد چین که در ایجاد بلوا در این شهر دست داشته اند قطع کند، یاری های اقتصادی برای ارسال علائم نادرست به قانون شکنان را متوقف کند، از دخالت در امور داخلی هنگ کنگ دست بردارد و بیش از این به این رویه نادرست ادامه ندهد.

چند روز پیشتر وزارت امور خارجه آمریکا حمایت قاطع خود را از معترضان هنگ کنگی اعلام نموده بود، اعتراضاتی که هیچ ربطی به آزادی بیان و آزادی گردهمایی مسالمت آمیز ندارند.

روز آدینه پیپلز دیلی شبکه رسمی چین گفت که پکن این نکته را روشن نموده که اجازه تداوم این وضعیت را نخواهد داد.

آنچه که در هنگ کنگ جریان دارد بخشی از جنگ رژیم ترامپ با چین به شیوه هایی دیگر از جمله تعرفه های غیرقابل قبول، اقدامات تحریک آمیز پنتاگون در دریای جنوب چین در نزدیکی آب های سرزمینی چین، انجام اقداماتی مشابه در نزدیکی حریم هوایی این کشور، حمایت از کشورهای منطقه علیه پکن و گسترش دادن قوای نظامی آمریکا در منطقه اقیانوس های هند و آرام است.

واشنگتن در تمام بخش های دنیا به همین ترتیب برخورد می نماید، تنش های دنیای را تشدید می نماید و ریسک رویارویی با کشورهایی را که در صورت به مخاطره افتادن منافع خود قادر به دفاع از منافع خود هستند افزایش می دهد.

دستور کار آمریکا در اقیانوس هند ، آرام، تقویت روابط نظامی، اقتصادی و سیاسی با ژاپن، کره جنوبی، هند، استرالیا، نیوزیلند، اندونزی، فیلیپین، تایلند، میانمار، سنگاپور و ویتنام در اقدامی غیرقابل قبول از سوی گروه آسیا ، پاسیفیک به سبک گروه لیما علیه چین است.

سیاست های خصمانه آمریکا علیه این کشور تاکنون تاثیری نداشته و احتمالا نخواهد داشت.

واشنگتن به جای تقویت روابط مبتنی بر همکاری متقابل با چین، در حال القای این توهم در مقامات حاکم خود است که می توانند در مقابل کشوری لقمه ای بزرگ تر از دهان خود بردارند که قادر به دفاع از خود در برابر به کار بستن هر گونه قوه قهریه از سوی آمریکاست.

تشدید جنگ با چین به دیگر شیوه ها یک راهبرد بازنده است و - چیزی که ترامپ و تندروهای بی خبر از مسائل ژئوپلتیکی که او را احاطه نموده اند درک نمی نمایند

- آسیب زدن به اقتصاد آمریکا و دنیا با اقدامات غیرقابل پذیرش خود است.

نویسنده: استفن لندمن (Stephen Lendman) پژوهشگر مسایل سیاسی

منبع: فارس